"Heilbrigðir" eru alveg jafn hættulegir og "geðsjúkir"

Hvað eru margir látnir af völdum MRNA og lygum stjórnvalda? Og hvað eru margir sem eru örkumla og þjást af völdum þessara efna? Og samanborið við hversu margir eru látnir af völdum „hættulegra“ einstaklinga?

Getur verið að annar hópurinn sé hættulegri en hinn?

Afhverju er enginn sem mælir gegn því að elítan sé að lokka fólk útí enn meiri fordóma gegn „geðsjúku“ fólki?

Afhverju er enginn sem stendur með lítilmagnanum?

Hvar er kirkjan og hvar eru hinir biblíulærðu?

Gott og vel, ég mótmæli þessari þróun harðlega, þó ég sé ekki biblíulærður.

Og hvað ætli séu margir sem lesa hér fréttir dag eftir dag, sjá ruglið og mannvonskuna, eru með betri leiðir aftar í hausnum og jafnvel snefil af visku enn aftar sem gæti nýst samfélaginu en eru of meðvitaðir um eigin vangetu og syndir útaf trúarbragða fræðslu síðustu áratuga? Ansi margir mundi ég ætla.

Það væri kannski réttast að loka þessa einstaklinga inni og neyða þá til þess að ræða nýjar hugmyndir sem gæti gagnast til betri vegar, segi svona.

Að mínu mati; það eina sem er hættulegt er að reyna að vera fullkominn – maður gæti mistekist! Úúúúú.

Og ef maðurinn er vondur í eðli sínu hvernig getur hann þá bætt sig? Er hægt að byggja siðfræði á þessari kenningu?

Maðurinn er bæði með kosti og galla og ef siðfræði hefur einhverja merkingu þá leiðbeinir hún manninum eða hjálpar að rækta með sér góð gildi, jákvæða eiginleika og hæfileika jafnframt því að horfast í augu við veikleika, lifa með eða jafnvel sigrast á.

Ég hef sjálfur tekið þátt í endurhæfingu fyrir „geðsjúkt“ fólk, ég vil ekki tala um geðsjúklinga, mér finnst það bókstaflega siðlaust af fyrrgreindum ástæðum.

Veikir einstaklingar með styrkleika sem gæti nýst þeim í endurhæfingunni og til betrunar, er betri nálgun og heilbrigðari.

Yfirleitt eru veikir einstaklingar mun meðvitaðri um eigin breyskleika en healthy fólk, sem er reyndar að mínu mati aðeins nær raunveruleikanum, því manneskjan er mjög breysk og vanmáttug í stóra samhenginu.

Þetta getur þó farið útí öfga og fólk óvart farið neita sér um hluti sem þó eru sjálfsagðir, eðlilegir eða náttúrulegir.

Ég trúi ekki mikið að til sé geðveiki yfirhöfuð og hef verið mjög gagnrýninn á geðlæknisfræði nútímans og jafnvel andsnúinn.

En ef eitthvað er sjúklegt, þá er það að mínu mati aðeins þetta; að meina sér um eitthvað sem þó er aðeins sjálfsagt, eðlilegt og náttúrulegt.

Samfélag er staður þar sem fólk umber veikleika hvers annars.

Ég er búinn að vera mjög ósáttur við sjálfan mig og alveg glataður á því, sjálfsmyndin auðvitað alveg í maski.

Allt útaf rangri tjáningu! – Já halló góðan daginn!

Að einstaklingur sem er forritaður í kerfinu til að gera aðeins eitt, (eftir að hann fær að læra að lesa, skrifa og reikna) að taka við ruglupplýsingum, áróðri og lygum, án þess að spyrja spurninga. Ekki ein spurning, spurningar ekki einusinni til!

Aldrei að vinna heldur úr því sem sagt er, né heldur á uppbyggilegan hátt eða neitt.

Og aldrei að fá tækifæri á því að segja það sem manni finnst um þessar kenningar eða það sem kennt er.

Og hvar er nótnaskriftin? Afhverju eru bara sumir sem fá að læra tónmennt?

Kannski er allt saman bull og vitleysa sem ég segi og skrifa, kannski, kannski ekki.

En ef það er þannig, þá er það bara útaf þessu eina litla atriði, að ritmálið og kenningarnar var eitthvað sem hentaði mér ekki og í raun og veru hafi tónmennt átt betur við í mínu tilfelli, hitt kannski með, en just on the side.

Hér er einstaklingurinn ekki einusinni til, hvergi sjáanlegur – útlægur ger úr heimi hér.

Að brjótast útúr lyginni er það eina rétta í stöðunni, ekki þó svo hratt að maður flýji sjálfan sig; maður á alltaf að standa með sjálfum sér og segja það sem manni finnst.

Það er enginn sem stendur með manni sjálfum nema maður sjálfur; flest annað er lygi.

Og á ég svo að skammast mín fyrir að gera eitthvað kjánalegt og fáránlegt? Hvar? – í samfélagi sem hefur engar tilfinningar og engar hugsjónir, þar sem fólk þorir ekki einusinni að hrósa félögum sínum fyrir það sem vel er gert fyrr en þeir eru dauðir, uuuuu neeeei, ég ber enga virðingu fyrir þannig samfélagi, svo að .......

Það eina sem ég ber virðingu fyrir nú um mundir er sjálfum mér, fyrir það fyrsta að hafa gert eitthvað sem ég mátti ekki og í öðru lægi að hafa lært eitthvað á öllum þeim mistökum sem fellst í því að gera eitthvað sem maður kann ekki.

Stækka öryggisgeðdeildina og stofna öryggisstofnun