Eyjan sem er ekki til

Kosningasvindl er þverstæða; leynilegar kosningar eru í eðli sínu svik. Þó svo að elítan sé að vinna með almenningi eða samanstandi af besta fólki samfélagsins, dyggðugasta, góðviljaðasta og vitrasta, að úrvalið sé við hæfi.

Því einstaklingurinn svíkur sjálfan sig með því að rífa tengsl við raunveruleikann og lifa í lausu lofti vitandi ekki hvort að afstaða hans sé rétt talinn eða skipti máli.

Afstaða sem slík er hinsvegar alltaf ljós í sjálfu sér og getur ekki eðli síns samkvæmt tengst einhverju óljósu, vafasömu og allra síst ósennilegu.

Það sorglega og ljótasta við þetta allt saman er að vel meinandi og dyggðugir einstaklingar eru hvergi sjáanlegir og koma hvergi nálægt því að halda utan um leyndina, að afstaða fólks nái markmiðum sínum sem reyndar getur ekki einsog fyrr segir gerst leynilega og að rétt sé vegið og metið, talið rétt.

En hinir verstu menn, siðlausustu og blygðunarlausustu sem eru ekki einu sinni hluti af þessu samfélagi nema aðeins í hagnaðarskyni heldur öðru leynilegu.

Og opinberlega hafa lýst yfir stuðningi sínum við mannfjandsamleg og satanísk öfl á heimsvísu sem vinna að því að gera tjáningarfrelsi og eignarrétt að engu, vilja koma á fót fullkomnum þrælabúðum og firringu almennra manna eða þeirra sem þeir nú þegar hafa ekki náð að hreppa í þrældóm, eyða með eiturvopnum og bólusetningum eða öðrum djöfullegum fyrrum og vélabrögðum.

Fengnir til að sjá um all „lýðræðisferla“, niðurstöðubreytingar, „talningu“ atkvæða og þess háttar sem er ekki lýðræði heldur lýgræðisóreiða, blekkingarleikur, vanvirðing og hreinræktuð lýgi.

Er ekki lengur þjóðveldissinnaður, ég var bara lítill í mér og langaði að vera með í heimslyginni, læt þetta þó líklega standa og þá sem minnisvarða um hvernig á ekki að lifa lífinu – í samsæri með öðrum vesalingum um eitthvert ástand sem gæti skemmt fyrir og eyðilagt aðrar manneskjur, möguleika þeirra á því að vera það sjálft. Og unaðurinn yfir því að upplifa eigin örlög er aldrei hópsex heldur aðeins sjálfsfróun.

 

Þó anarkismi geri betur en flest annað að útskýra hugmyndafræði af ýmsu tagi og benda á vankanta og innbyrðis rökvillur á hann það þó til að falla sjálfur í hugmyndafræði eða útópíu, hvergi til í raunveruleikanum.

Til sögunnar kemur þá raunveruleika viðleitni, algjört frelsi er best, æskilegast, göfugast, dyggðugast o.s.fv. en slíkt ástand þarf þó að vera raunverulegt til að svo sé og ekki nóg að það sé aðeins til í huganum.

Þá er ástandið einsog það nú þegar er mun betra, æskilegra, alveg ágætt bara - en eitthverjar skýjaborgir sem valda ekki öðru en þjáningu og vonbrigðum, svima og súrefnisskorti ásamt skeytingarleysi og átakafælni.

Sumt í menningunni er ágætt og frekar að finna í fortíðinni ef eitthvað er en nútímanum og hinu nýju hugmyndum sem hvort eð er er alltsaman meira og minna úrkynjað, afvegaleitt, falsað eða spillt.

Hin sanna bylting er að taka ekki þátt í byltingu hins úrkynjaða, forheimska og sjálfumglaða samtíma gegn öllu sem heilnæmt er og náttúrulegt og fagurt og gott, halda uppá verðmæti og vernda þegar allt er í steik og vitfirring ræður ríkjum, leyfa hinu illa að tortíma sjálfu sér einsog það gerir alltaf að lokum, draga sig í hlé í stað þess að belgja sig út í frekju og yfirgangi sem aldrei er annað en eitthverskonar andsvar við því rugli sem nú þegar er í gangi og af sama kyni, segja sem minnst.

Í mesta lagi að læða einni og einni hugdettu út, leyfa honum að reika og litast um hvernig ástatt er um heiminn, eru eyðingaröflin búin að eiða sjálfu sér og heimurinn ein rjúkandi rúst ? Hamingja einstaklingsins er ekki annað en íhugun um alheiminn og þátttaka í samfélagi eða sköpun samfélags sem búa vill í.

 

Upphaf allrar æðri hugsunar er aðeins þetta: Mannapinn borðar úldna ávexti! Næst þegar hann er svangur ef til vill ferskan loðfíl og svo aftur, áveztina!

Þegar í ljós kemur að þetta er ekki eins gott og villibráðin verður hin fyrsta frumspekilega hugmynd: Gæði!

Og út frá því munur eða stigsmunur og að endingu: Hvað er eftirsóknarvert í sjálfu sér ?

Gæðin hafa nú að endingu algjörlega glatast einsog fyrr segir og menn glatað hinum minniháttar málum og hugtakagreining greinargóð lýsing á upphafi veruleikans.

Frá þessu fer svo manneskjan í enn meiri frumatriði í hausnum: Eru til fleiri en eitt atriði í alheiminum og afhverju er ég ekki búinn að borða allt sem er til, afhverju er ég ekki allt sem er til, afhverju er til eitthvað sem er ekki ég ?

Er ég aukaatriði og er eitthvað annað sem er allt sem er og hvernig má það vera ? Eitthvað sem allt á upphaf sitt í og allt hverfur til að lokum ?

 

Allavega eru til bækur og allskonar fræði og leynireglur og gjörningar sem fást við að fá sem mest útúr þessu öllu á meðan þetta á sér stað en með furðulegum hætti og aðeins fyrir sig og sína, fámennan hóp sem er akkúrat ekki að fá eins mikið útúr þessu einsog hægt er og brenglun á öllum alheimslögmálum.

Þessir andskotar bera ábyrgð á allri menningarlegri fátækt, ömurlegheitum og 97 % af öllum sjúkdómum frá upphafi eða þegar iðnbyltingin gerði alla náttúrulega fátækt að sögulegu fyrirbæri með ofur-fjöldaframleiðslu og tækni sem brauðfæðir allan heiminn og vel rúmlega það, menn jafnvel ríkir og sjúkdómar úr sögunni eða 97 % að lágmarki, í mesta lagi þyrfti aðeins að líta með vélunum og smyrja en menn gætu skiptst á.

Mannfólkið lifði í öllum hugsanlegum allsnægtum og elesíum menningar og hámenningar alla daga og ennþá æðri furðum og stórmerkilegheitum en hugurinn getur upphugsað eða ímyndað sér ef ekki væri fyrir þessa andskota!

 

Því verra sem ógeð heimsins mátast á einstaklinginn því betri er einstaklingurinn (sá hinn sami.)