sķa

lismi er fjandsamlegur og hęttulegur mannfólki. Bestu eiginleikum menningarinnar er sķfellt fórnaš fyrir and-gyšjunu Sósu sem er ein af englum Zatans og sś svęsnasta og blygšunarlausasta og verri en jafnvel hann sjįlfur og lķklega bśin aš taka viš af honum. Og einstaklingarnir sem įstunda heilbrigš samskipti gleymast algjörlega ķ žessum hildarleik, žrįtt kannski fyrir aš vera snarir į öšrum svišum sem į ekki aš skipta mįli žegar mannlķfiš į jöršinni er undir, öllu snśiš į hvolf einsog fylgdar sveinum djöflanna einum er lagiš og įhorfendur heimskunnar lifa į hvolfi allan sólarhringinn meš hausinn ofan ķ moldinni og lappirnar og tjįsurnar spriklandi śt ķ himingeiminn.

Ķ dag er satśrnusardagur eša Lokudagur, ég geng ekki til kosninga frekar en sķšustu 9 įrin og ...................

(Ef manneskja veršur veik er žį ekki frekar skammarlegt aš neita henni um lękningu eša jafnvel įsaka hana um aš vilja ekki lękningu eftir alltsaman? Žetta er nż hugsun og skiptir mįli aš hugsa vandlega og śt frį mörgum hlišum, aš mķnu mati allavega einsog önnur mįl sem verša til ķ samfélagi.

Kannski ekki, kannski er huglęgur veikleiki ašeins örlög. Hvort sem žaš er og hvernig kemur śt į eitt, žaš er varla ķ verkahring kerfis aš fįst viš mįl sem žaš hvorki skilur né viršir. Eina lögmęta leišin til aš nįlgast sjśkling er aš lękna hann eša réttara sagt leyfa honum aš lękna sig sjįlfur.

Hvernig vill mannkyniš sjįlft vera mešhöndlaš ef žaš sturlast og glatar tengslum viš raunveruleikann, hvaša mešferš hefur žaš hugsaš sér? Ljótt og erfitt mįl og illt višureignar, jį en getur žjónaš sem dekafķki fyrir önnur višfangsefni og varpaš žannig ljósi į flókin efni).

Öll mįl og vandamįl sem manneskjan fęst viš veršur hśn sjįlf aš leysa, af žeirri einföldu įstęšu aš žaš er ķ ešli hennar aš leysa vandamįl. Aš vera ķ tengslum viš sitt eigiš ešli er svo skilgreiningin į heilbrigši, ef heilbrigši hefur einhverja merkingu.

Aš nį ekki aš klįra verkefni hefur afleišingu, brżst śtķ andlegum veikindum (blessunarlega žvķ slķkt gefur tękifęri į aš skoša sjįlfan sig, lęra eitt og annaš og reyna aftur).

žó einkennin séu ęši mörg, ólķk, žį lķta žau jafnvel śt fyrir aš vera andstęš en birtast stundum sem tilbeišsla į fķgśrum sem sjįlfar viršast hafa klįraš sķn eigin verkefni, einsog um guši sé aš ręša eša mikil andśš og hatur į fyrirbęrinu sem birtist lķkt og um djöful.

Heimurinn er trošfullur af allskonar vitleysu og fįir sem vilja horfa ķ eigiš sįlartóm og sjį eitthvaš misjafnt, kannski göfug list og samhljómur viš hiš fullkomna eša raunveruleikann.

Rķkissmišja er eitt af verkefnum manneskjunnar og eitthvaš sem enginn getur gert fyrir hana (einsog nś žegar ljóst er oršiš, žó hęgt sé aš hakka sama fariš og kenna öšrum um gešbilun į mešan sį sem gerši įgęta skilgreiningu er įlitinn meistari ķ akademķunni). Aš benda į vandamįliš er žó ekki lausn vandamįlsins. Heilbrigš menning hefst ķ samręšu, žar sem frjįlsir einstaklingar eigast viš sameiginleg vandamįl meš hugmyndum ķ gagnkvęmri viršingu, jafningjagrundvöllur svokallašur. Og ręša žaš sem betur mį fara og hvernig varšveita eigi žaš sem vel er gert.

Žjóšveldispęlingin er frumleg. Ķ hugmyndinni sem er ein sś allra merkilegasta sem hugsuš hefur veriš hér į landi er engin ritskošun né mannfyrirlitning, žjóšin er ķ tengslum viš sjįlfa sig og nęr aš framkvęma vilja sinn. Ekkert rof er į milli hins ęšra og lęgra og samfélagiš getur mótaš sķnar bestu hugmyndir sér til framdrįttar.

Žaš sem mér finnst mikilvęgt og veršugt eru nokkur atriši. Er eitthvaš į landinu sem er veršmętt eša er eitthvaš sem skiptir mįli, aš varšveita ķ gegnum hinn mikla hraša og blekkingar sem heimurinn er aš gagna ķ gegnum, ólgusjó og myrkur sem sökkt getur žjóšarskśtuni ef ekki er fariš rétt meš ? Ķslenzk tunga, menningararfur sérķslenzkur og dżrmętur, žjóšerni, sjįlfsveldi, įkvöršunarvald žjóšarinnar yfir eigin örlögum og frelsi einstaklingsins ?

Eitthvaš sem er žess virši aš varšveita og ekki mį fyrir nokkurn mun fórna fyrir eitthvaš annaš, svo sem falska góšvild ķ garš heimsins byggša į lygum og blekkingum ?

Hvaš žarf heimurinn ķ staš fölsunar og gervimennsku ? Friš

Getur Ķsland lagt eitthvaš af mörkum ķ višleitni mannkynsins til aš öšlast friš ķ heiminum ? Eiga Ķslendingar til hugrekki og geta žeir sinnt žvķ hlutverki aš vera bošberi frišar og mįlamišlana ķ heiminum ?

Reynsla įrhundruša getur nżst ķ žessari jįkvęšu og uppbyggilegu višleitni žar sem vandašir menn hafa yfirleitt vališ mešalhóf og mįlamišlun ef til ófrišar horfir, sem er meš eindęmum og fįtķtt ķ veraldarsögunni.

Ķ heimi žar sem öllu er steypt ķ sama mót og gildi morgundagsins annš en gęrdagsins er vöntun į sérkennilegri hugsun, žrautseigju ķ frišarumleitunum įsamt seiglu ķ nżjum hugsjónum.

Žessir sigrar hugans og afstaša meš hinu mannlega žegar į reynir og tilboš um eitthvaš annaš berast hafa varanlegt gildi og geta jafnframt nżst nśtķmaborgurum og žeim sem hugsa į svipašan hįtt įsamt komandi kynslóšum.

Ķ hinu mikkla og myrka įstandi sem mannkyniš nś óvęnt finnur sig ķ žar sem tilbošin um veraldlega velgengni hafa aldrei veriš fleirri, glęsilegri og gjöfulli er į sama hįtt hęgt aš segja aš tękifęrin hafi sjaldan veriš eins hagkvęm til heilsusamlegri lķfshįtta, betrumbóta almennt og žroskašra samfélags.

Tvennt er hęgt aš nefna, lżšręšisvitund og tjįningarfrelsi sem į engan hįtt er sjįlfgefiš eša sjįlfsagt heldur afrakstur eša veršlaun fyrir mikiš hugvit og barįttu dyggšugs fólks ķ gegnum įrhundruši og bķšur žess ašeins aš žaš sé notaš į įbyrgan og uppbyggilegan hįtt til aš skapa nżjan og betri heim śr efniviši žess besta sem fyrir er. Use it or lose it einsog sagt er.

Hitt er smęš landsins sem er ókostur ķ efnislegu tilliti eša śt frį efnahagslegu sjónarhorni og hvaš hernašarbrölt og veraldlegu valdi viškemur žar sem stóržjóširnar eru žęr einu sem hafa eitthvaš aš segja žegar til ófišar kemur og žęr einu sem hagnast fjįrhagslega og „menningarlega“ į manndrįpum, slįtrunum ęttbįlka og eyšingu sišmenntašra samfélaga įn lögmętrar įstęšu og įn žess aš žurfa nokkurn tķma aš svara til saka eša bęta rįš sitt alla 20. öldina og innį žį 21. heldur benda sķfellt hver į ašra įn žess aš koma til hugar eša kannast viš eitthvaš óhreint hjį sjįlfum sér į mešan višbjóšurinn magnast įr frį įri og farinn aš ógna öllu mannfólki til hlżšni meš kjarnaoddum sem eytt gętu allri heimsbyggšinni. Og kenna svo blįfįtękum kotungum og meyjum um sturlun heimsins meš furšulegum og grjótheimskum blekkingum, lygum, įróšri, meinfżsni, įrįsum, ofsóknum og ofbeldi af öllum geršum eša hverju žvķ sem žessu liši dettur ķ hug hverju sinni og ķ hita leiksins, allt til aš fela heimslżgina fyrir hinum almenna manni sem horfir til móts viš nżjan dag meš von um betri heim.

Vegna smęšarinnar gefst kostur til žess aš hafna lygum, blekkingum, įróšurstękni og įsökunum beggja ašila og öllum sem hvetja til ódęšis. Aš vernda hiš smįgerša ķ veröldinni, fįgętum jurtum og gleymdum menningarveršmętum, gymsteinum svoköllušum og taka afstöšu meš mannfólki og sakleysingja sem ekki geta variš sig gagnvart helstefnu og moršęši stórveldanna. Hver į aš rétta hlut hinna undirokušu ?

Ķ įstandi žar sem allir hafa klikkast og hugdirfska jöfnuš śt meš manndrįpum heyrist rödd frišarins hvergi. Heimurinn brįšvantar nżjar hugmyndir og fólk sem stendur meš friši og talar ķ lausnum af manndómi og viršingu, af öllum geršum, kynžįttum, žjóšfélagsstöšum og öšru eins rugli og vitleysu.

Margt hęgt aš gera, sköpun gegn eyšingu, sköpun žrįtt fyrir eyšingu, algjör sköpun rétt fyrir gjöreyšingu.

Afhverju aš fylgja lśxus drengjum og telpum og forréttinda hyski sem leyfir sér aš hagnast į blóšbaši og mannfórnum ? Algjör óžarfi alltsaman og heimska ķ rauntķma! Afhverju glįpa į hollķwśdś liš og fórnarlömb ķ tómstundum. Nei. Hittumst heldur öll į fornu žjóšžingi og hérašsžingum einsog manneskjur ķ rauntķma! Ręšum landsins gögn og gęši einsog sagt er eša žaš sem betur mį fara og žaš sem vel er gert, var gert og allt sem žarfnast varšveislu vandašra manna. Göngum trošnar slóšir ķ įtt til heilbrigšara samfélags og bjartari heims.

Ein lķtil hugmynd bara sem dęmi um allt žaš sem hęgt er aš gera. Aš smįžjóšir slķti sig lausa śr hernašarbandalagi stóržjóša og stofni meš sér frišarbandalög sķn į milli meš markmiš um aš gera heiminn frišsamari ķ rauntķma og śt frį žeirri forsendu aš mannkyniš sé komiš į endastöš og innķ neyšarįstand sem krefjist žess aš stillt sé til frišar svo aš mannkyniš lifi af og tortķmi ekki sjįlfu sér.

Ég lęt žetta nęgja ķ bili, ég hef lifaš ķ blekkingu öll žessi 9 įr eša svo og tališ mér trś um aš žaš vęri viturlegt aš kjósa ekki eša į eitthvern hįtt ęšra, en svo er ekki og alveg eins hęgt aš segja og meš réttu aš žaš sé heimskulegt aš taka ekki afstöšu til sameiginlegs veruleika.

Ég hef trś į viršingarveršum samręšum, samfélagi eša mannfélagi einsog ég vil meina, hugsjónum um betri heim, frjįlsri sköpun og frelsi einstaklinga til oršs og ęšis.

Žetta er mķn afstaša til žjóšfélagsmįla og eina raunhęfa leišin ķ įtt til heilbrigšis fyrir einstaklinga landsins og žjóšina sjįlfa.

 

 

 

nyttland.is

 

 

 

 

Hvķtblįinn.svg


Bloggfęrslur 30. nóvember 2024

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband