Eyjan sem er ekki til

Kosningasvindl er þverstæða; leynilegar kosningar eru í eðli sínu svik. Þó svo að elítan sé að vinna með almenningi eða samanstandi af besta fólki samfélagsins, dyggðugasta, góðviljaðasta og vitrasta, að úrvalið sé við hæfi.

Því einstaklingurinn svíkur sjálfan sig með því að rífa tengsl við raunveruleikann og lifa í lausu lofti vitandi ekki hvort að afstaða hans sé rétt talinn eða skipti máli.

Afstaða sem slík er hinsvegar alltaf ljós í sjálfu sér og getur ekki eðli síns samkvæmt tengst einhverju óljósu, vafasömu og allra síst ósennilegu.

Það sorglega og ljótasta við þetta allt saman er að vel meinandi og dyggðugir einstaklingar eru hvergi sjáanlegir og koma hvergi nálægt því að halda utan um leyndina, að afstaða fólks nái markmiðum sínum sem reyndar getur ekki einsog fyrr segir gerst leynilega og að rétt sé vegið og metið, talið rétt.

En hinir verstu menn, siðlausustu og blygðunarlausustu sem eru ekki einu sinni hluti af þessu samfélagi nema aðeins í hagnaðarskyni heldur öðru leynilegu.

Og opinberlega hafa lýst yfir stuðningi sínum við mannfjandsamleg og satanísk öfl á heimsvísu sem vinna að því að gera tjáningarfrelsi og eignarrétt að engu, vilja koma á fót fullkomnum þrælabúðum og firringu almennra manna eða þeirra sem þeir nú þegar hafa ekki náð að hreppa í þrældóm, eyða með eiturvopnum og bólusetningum eða öðrum djöfullegum fyrrum og vélabrögðum.

Fengnir til að sjá um all „lýðræðisferla“, niðurstöðubreytingar, „talningu“ atkvæða og þess háttar sem er ekki lýðræði heldur lýgræðisóreiða, blekkingarleikur, vanvirðing og hreinræktuð lýgi.

Er ekki lengur þjóðveldissinnaður, ég var bara lítill í mér og langaði að vera með í heimslyginni, læt þetta þó líklega standa og þá sem minnisvarða um hvernig á ekki að lifa lífinu – í samsæri með öðrum vesalingum um eitthvert ástand sem gæti skemmt fyrir og eyðilagt aðrar manneskjur, möguleika þeirra á því að vera það sjálft. Og unaðurinn yfir því að upplifa eigin örlög er aldrei hópsex heldur aðeins sjálfsfróun.

 

Þó anarkismi geri betur en flest annað að útskýra hugmyndafræði af ýmsu tagi og benda á vankanta og innbyrðis rökvillur á hann það þó til að falla sjálfur í hugmyndafræði eða útópíu, hvergi til í raunveruleikanum.

Til sögunnar kemur þá raunveruleika viðleitni, algjört frelsi er best, æskilegast, göfugast, dyggðugast o.s.fv. en slíkt ástand þarf þó að vera raunverulegt til að svo sé og ekki nóg að það sé aðeins til í huganum.

Þá er ástandið einsog það nú þegar er mun betra, æskilegra, alveg ágætt bara - en eitthverjar skýjaborgir sem valda ekki öðru en þjáningu og vonbrigðum, svima og súrefnisskorti ásamt skeytingarleysi og átakafælni.

Sumt í menningunni er ágætt og frekar að finna í fortíðinni ef eitthvað er en nútímanum og hinu nýju hugmyndum sem hvort eð er er alltsaman meira og minna úrkynjað, afvegaleitt, falsað eða spillt.

Hin sanna bylting er að taka ekki þátt í byltingu hins úrkynjaða, forheimska og sjálfumglaða samtíma gegn öllu sem heilnæmt er og náttúrulegt og fagurt og gott, halda uppá verðmæti og vernda þegar allt er í steik og vitfirring ræður ríkjum, leyfa hinu illa að tortíma sjálfu sér einsog það gerir alltaf að lokum, draga sig í hlé í stað þess að belgja sig út í frekju og yfirgangi sem aldrei er annað en eitthverskonar andsvar við því rugli sem nú þegar er í gangi og af sama kyni, segja sem minnst.

Í mesta lagi að læða einni og einni hugdettu út, leyfa honum að reika og litast um hvernig ástatt er um heiminn, eru eyðingaröflin búin að eiða sjálfu sér og heimurinn ein rjúkandi rúst ? Hamingja einstaklingsins er ekki annað en íhugun um alheiminn og þátttaka í samfélagi eða sköpun samfélags sem búa vill í.

 

Upphaf allrar æðri hugsunar er aðeins þetta: Mannapinn borðar úldna ávexti! Næst þegar hann er svangur ef til vill ferskan loðfíl og svo aftur, áveztina!

Þegar í ljós kemur að þetta er ekki eins gott og villibráðin verður hin fyrsta frumspekilega hugmynd: Gæði!

Og út frá því munur eða stigsmunur og að endingu: Hvað er eftirsóknarvert í sjálfu sér ?

Gæðin hafa nú að endingu algjörlega glatast einsog fyrr segir og menn glatað hinum minniháttar málum og hugtakagreining greinargóð lýsing á upphafi veruleikans.

Frá þessu fer svo manneskjan í enn meiri frumatriði í hausnum: Eru til fleiri en eitt atriði í alheiminum og afhverju er ég ekki búinn að borða allt sem er til, afhverju er ég ekki allt sem er til, afhverju er til eitthvað sem er ekki ég ?

Er ég aukaatriði og er eitthvað annað sem er allt sem er og hvernig má það vera ? Eitthvað sem allt á upphaf sitt í og allt hverfur til að lokum ?

 

Allavega eru til bækur og allskonar fræði og leynireglur og gjörningar sem fást við að fá sem mest útúr þessu öllu á meðan þetta á sér stað en með furðulegum hætti og aðeins fyrir sig og sína, fámennan hóp sem er akkúrat ekki að fá eins mikið útúr þessu einsog hægt er og brenglun á öllum alheimslögmálum.

Þessir andskotar bera ábyrgð á allri menningarlegri fátækt, ömurlegheitum og 97 % af öllum sjúkdómum frá upphafi eða þegar iðnbyltingin gerði alla náttúrulega fátækt að sögulegu fyrirbæri með ofur-fjöldaframleiðslu og tækni sem brauðfæðir allan heiminn og vel rúmlega það, menn jafnvel ríkir og sjúkdómar úr sögunni eða 97 % að lágmarki, í mesta lagi þyrfti aðeins að líta með vélunum og smyrja en menn gætu skiptst á.

Mannfólkið lifði í öllum hugsanlegum allsnægtum og elesíum menningar og hámenningar alla daga og ennþá æðri furðum og stórmerkilegheitum en hugurinn getur upphugsað eða ímyndað sér ef ekki væri fyrir þessa andskota!

 

Því verra sem ógeð heimsins mátast á einstaklinginn því betri er einstaklingurinn (sá hinn sami.)

Só

sía

lismi er fjandsamlegur og hættulegur mannfólki. Bestu eiginleikum menningarinnar er sífellt fórnað fyrir and-gyðjunu Sósu sem er ein af englum Zatans og sú svæsnasta og blygðunarlausasta og verri en jafnvel hann sjálfur og líklega búin að taka við af honum. Og einstaklingarnir sem ástunda heilbrigð samskipti gleymast algjörlega í þessum hildarleik, þrátt kannski fyrir að vera snarir á öðrum sviðum sem á ekki að skipta máli þegar mannlífið á jörðinni er undir, öllu snúið á hvolf einsog fylgdar sveinum djöflanna einum er lagið og áhorfendur heimskunnar lifa á hvolfi allan sólarhringinn með hausinn ofan í moldinni og lappirnar og tjásurnar spriklandi út í himingeiminn.

Í dag er satúrnusardagur eða Lokudagur, ég geng ekki til kosninga frekar en síðustu 9 árin og ...................

(Ef manneskja verður veik er þá ekki frekar skammarlegt að neita henni um lækningu eða jafnvel ásaka hana um að vilja ekki lækningu eftir alltsaman? Þetta er ný hugsun og skiptir máli að hugsa vandlega og út frá mörgum hliðum, að mínu mati allavega einsog önnur mál sem verða til í samfélagi.

Kannski ekki, kannski er huglægur veikleiki aðeins örlög. Hvort sem það er og hvernig kemur út á eitt, það er varla í verkahring kerfis að fást við mál sem það hvorki skilur né virðir. Eina lögmæta leiðin til að nálgast sjúkling er að lækna hann eða réttara sagt leyfa honum að lækna sig sjálfur.

Hvernig vill mannkynið sjálft vera meðhöndlað ef það sturlast og glatar tengslum við raunveruleikann, hvaða meðferð hefur það hugsað sér? Ljótt og erfitt mál og illt viðureignar, já en getur þjónað sem dekafíki fyrir önnur viðfangsefni og varpað þannig ljósi á flókin efni).

Öll mál og vandamál sem manneskjan fæst við verður hún sjálf að leysa, af þeirri einföldu ástæðu að það er í eðli hennar að leysa vandamál. Að vera í tengslum við sitt eigið eðli er svo skilgreiningin á heilbrigði, ef heilbrigði hefur einhverja merkingu.

Að ná ekki að klára verkefni hefur afleiðingu, brýst útí andlegum veikindum (blessunarlega því slíkt gefur tækifæri á að skoða sjálfan sig, læra eitt og annað og reyna aftur).

þó einkennin séu æði mörg, ólík, þá líta þau jafnvel út fyrir að vera andstæð en birtast stundum sem tilbeiðsla á fígúrum sem sjálfar virðast hafa klárað sín eigin verkefni, einsog um guði sé að ræða eða mikil andúð og hatur á fyrirbærinu sem birtist líkt og um djöful.

Heimurinn er troðfullur af allskonar vitleysu og fáir sem vilja horfa í eigið sálartóm og sjá eitthvað misjafnt, kannski göfug list og samhljómur við hið fullkomna eða raunveruleikann.

Ríkissmiðja er eitt af verkefnum manneskjunnar og eitthvað sem enginn getur gert fyrir hana (einsog nú þegar ljóst er orðið, þó hægt sé að hakka sama farið og kenna öðrum um geðbilun á meðan sá sem gerði ágæta skilgreiningu er álitinn meistari í akademíunni). Að benda á vandamálið er þó ekki lausn vandamálsins. Heilbrigð menning hefst í samræðu, þar sem frjálsir einstaklingar eigast við sameiginleg vandamál með hugmyndum í gagnkvæmri virðingu, jafningjagrundvöllur svokallaður. Og ræða það sem betur má fara og hvernig varðveita eigi það sem vel er gert.

Þjóðveldispælingin er frumleg. Í hugmyndinni sem er ein sú allra merkilegasta sem hugsuð hefur verið hér á landi er engin ritskoðun né mannfyrirlitning, þjóðin er í tengslum við sjálfa sig og nær að framkvæma vilja sinn. Ekkert rof er á milli hins æðra og lægra og samfélagið getur mótað sínar bestu hugmyndir sér til framdráttar.

Það sem mér finnst mikilvægt og verðugt eru nokkur atriði. Er eitthvað á landinu sem er verðmætt eða er eitthvað sem skiptir máli, að varðveita í gegnum hinn mikla hraða og blekkingar sem heimurinn er að gagna í gegnum, ólgusjó og myrkur sem sökkt getur þjóðarskútuni ef ekki er farið rétt með ? Íslenzk tunga, menningararfur séríslenzkur og dýrmætur, þjóðerni, sjálfsveldi, ákvörðunarvald þjóðarinnar yfir eigin örlögum og frelsi einstaklingsins ?

Eitthvað sem er þess virði að varðveita og ekki má fyrir nokkurn mun fórna fyrir eitthvað annað, svo sem falska góðvild í garð heimsins byggða á lygum og blekkingum ?

Hvað þarf heimurinn í stað fölsunar og gervimennsku ? Frið

Getur Ísland lagt eitthvað af mörkum í viðleitni mannkynsins til að öðlast frið í heiminum ? Eiga Íslendingar til hugrekki og geta þeir sinnt því hlutverki að vera boðberi friðar og málamiðlana í heiminum ?

Reynsla árhundruða getur nýst í þessari jákvæðu og uppbyggilegu viðleitni þar sem vandaðir menn hafa yfirleitt valið meðalhóf og málamiðlun ef til ófriðar horfir, sem er með eindæmum og fátítt í veraldarsögunni.

Í heimi þar sem öllu er steypt í sama mót og gildi morgundagsins annð en gærdagsins er vöntun á sérkennilegri hugsun, þrautseigju í friðarumleitunum ásamt seiglu í nýjum hugsjónum.

Þessir sigrar hugans og afstaða með hinu mannlega þegar á reynir og tilboð um eitthvað annað berast hafa varanlegt gildi og geta jafnframt nýst nútímaborgurum og þeim sem hugsa á svipaðan hátt ásamt komandi kynslóðum.

Í hinu mikkla og myrka ástandi sem mannkynið nú óvænt finnur sig í þar sem tilboðin um veraldlega velgengni hafa aldrei verið fleirri, glæsilegri og gjöfulli er á sama hátt hægt að segja að tækifærin hafi sjaldan verið eins hagkvæm til heilsusamlegri lífshátta, betrumbóta almennt og þroskaðra samfélags.

Tvennt er hægt að nefna, lýðræðisvitund og tjáningarfrelsi sem á engan hátt er sjálfgefið eða sjálfsagt heldur afrakstur eða verðlaun fyrir mikið hugvit og baráttu dyggðugs fólks í gegnum árhundruði og bíður þess aðeins að það sé notað á ábyrgan og uppbyggilegan hátt til að skapa nýjan og betri heim úr efniviði þess besta sem fyrir er. Use it or lose it einsog sagt er.

Hitt er smæð landsins sem er ókostur í efnislegu tilliti eða út frá efnahagslegu sjónarhorni og hvað hernaðarbrölt og veraldlegu valdi viðkemur þar sem stórþjóðirnar eru þær einu sem hafa eitthvað að segja þegar til ófiðar kemur og þær einu sem hagnast fjárhagslega og „menningarlega“ á manndrápum, slátrunum ættbálka og eyðingu siðmenntaðra samfélaga án lögmætrar ástæðu og án þess að þurfa nokkurn tíma að svara til saka eða bæta ráð sitt alla 20. öldina og inná þá 21. heldur benda sífellt hver á aðra án þess að koma til hugar eða kannast við eitthvað óhreint hjá sjálfum sér á meðan viðbjóðurinn magnast ár frá ári og farinn að ógna öllu mannfólki til hlýðni með kjarnaoddum sem eytt gætu allri heimsbyggðinni. Og kenna svo bláfátækum kotungum og meyjum um sturlun heimsins með furðulegum og grjótheimskum blekkingum, lygum, áróðri, meinfýsni, árásum, ofsóknum og ofbeldi af öllum gerðum eða hverju því sem þessu liði dettur í hug hverju sinni og í hita leiksins, allt til að fela heimslýgina fyrir hinum almenna manni sem horfir til móts við nýjan dag með von um betri heim.

Vegna smæðarinnar gefst kostur til þess að hafna lygum, blekkingum, áróðurstækni og ásökunum beggja aðila og öllum sem hvetja til ódæðis. Að vernda hið smágerða í veröldinni, fágætum jurtum og gleymdum menningarverðmætum, gymsteinum svokölluðum og taka afstöðu með mannfólki og sakleysingja sem ekki geta varið sig gagnvart helstefnu og morðæði stórveldanna. Hver á að rétta hlut hinna undirokuðu ?

Í ástandi þar sem allir hafa klikkast og hugdirfska jöfnuð út með manndrápum heyrist rödd friðarins hvergi. Heimurinn bráðvantar nýjar hugmyndir og fólk sem stendur með friði og talar í lausnum af manndómi og virðingu, af öllum gerðum, kynþáttum, þjóðfélagsstöðum og öðru eins rugli og vitleysu.

Margt hægt að gera, sköpun gegn eyðingu, sköpun þrátt fyrir eyðingu, algjör sköpun rétt fyrir gjöreyðingu.

Afhverju að fylgja lúxus drengjum og telpum og forréttinda hyski sem leyfir sér að hagnast á blóðbaði og mannfórnum ? Algjör óþarfi alltsaman og heimska í rauntíma! Afhverju glápa á hollíwúdú lið og fórnarlömb í tómstundum. Nei. Hittumst heldur öll á fornu þjóðþingi og héraðsþingum einsog manneskjur í rauntíma! Ræðum landsins gögn og gæði einsog sagt er eða það sem betur má fara og það sem vel er gert, var gert og allt sem þarfnast varðveislu vandaðra manna. Göngum troðnar slóðir í átt til heilbrigðara samfélags og bjartari heims.

Ein lítil hugmynd bara sem dæmi um allt það sem hægt er að gera. Að smáþjóðir slíti sig lausa úr hernaðarbandalagi stórþjóða og stofni með sér friðarbandalög sín á milli með markmið um að gera heiminn friðsamari í rauntíma og út frá þeirri forsendu að mannkynið sé komið á endastöð og inní neyðarástand sem krefjist þess að stillt sé til friðar svo að mannkynið lifi af og tortími ekki sjálfu sér.

Ég læt þetta nægja í bili, ég hef lifað í blekkingu öll þessi 9 ár eða svo og talið mér trú um að það væri viturlegt að kjósa ekki eða á eitthvern hátt æðra, en svo er ekki og alveg eins hægt að segja og með réttu að það sé heimskulegt að taka ekki afstöðu til sameiginlegs veruleika.

Ég hef trú á virðingarverðum samræðum, samfélagi eða mannfélagi einsog ég vil meina, hugsjónum um betri heim, frjálsri sköpun og frelsi einstaklinga til orðs og æðis.

Þetta er mín afstaða til þjóðfélagsmála og eina raunhæfa leiðin í átt til heilbrigðis fyrir einstaklinga landsins og þjóðina sjálfa.

 

 

 

nyttland.is

 

 

 

 

Afsakið þetta málæði alltsaman,

ég var ekki í andlegu jafnvægi.

Frá því að vera stjarfur, súrefnislaus, mjög þunglyndur og vonlaus skaust ég óvænt í andstæðu alls þessa og allt fór á fleygiferð í vitund minni.

Vegna þessarar umpólunnar taldi ég ranglega að um heilbrigði væri að ræða.

Ég átta mig ekki alveg á því afhverju ég hélt þetta en svona æxlaðist þetta nú samt.

Ég get verið bráðhvatur og fjótfær.

 

Fálætið í kringum þennan málaflokk hefur verið algjörlega óþolandi og til skammar.

Þegar upp er staðið er mér alveg frekar drullusama og bara nokkuð sáttur með að hafað ruglast aðeins í ríminu og farið að skirfa eitthverja þvælu og vitleysu.

Þið áttuð ekkert mikið betra skilið.

Fyrir utan örfáa sem hafa staðið sig vel og eiga sjálfir skilið meiri athygli fyrir vel unnin verk.

Meira hef ég ekki um þetta mál að segja að sinni.

Annað en það að ég er einlæglega að reyna að vera heilbrigðari og þarf bara meiri hjálp frekar en hitt.

 

Virðingarfyllst og takk fyrir það sem vel er gert.