Só

sía

lismi er fjandsamlegur og hættulegur mannfólki. Bestu eiginleikum menningarinnar er sífellt fórnað fyrir and-gyðjunu Sósu sem er ein af englum Zatans og sú svæsnasta og blygðunarlausasta og verri en jafnvel hann sjálfur og líklega búin að taka við af honum. Og einstaklingarnir sem ástunda heilbrigð samskipti gleymast algjörlega í þessum hildarleik, þrátt kannski fyrir að vera snarir á öðrum sviðum sem á ekki að skipta máli þegar mannlífið á jörðinni er undir, öllu snúið á hvolf einsog fylgdar sveinum djöflanna einum er lagið og áhorfendur heimskunnar lifa á hvolfi allan sólarhringinn með hausinn ofan í moldinni og lappirnar og tjásurnar spriklandi út í himingeiminn.

Í dag er satúrnusardagur eða Lokudagur, ég geng ekki til kosninga frekar en síðustu 9 árin og ...................

(Ef manneskja verður veik er þá ekki frekar skammarlegt að neita henni um lækningu eða jafnvel ásaka hana um að vilja ekki lækningu eftir alltsaman? Þetta er ný hugsun og skiptir máli að hugsa vandlega og út frá mörgum hliðum, að mínu mati allavega einsog önnur mál sem verða til í samfélagi.

Kannski ekki, kannski er huglægur veikleiki aðeins örlög. Hvort sem það er og hvernig kemur út á eitt, það er varla í verkahring kerfis að fást við mál sem það hvorki skilur né virðir. Eina lögmæta leiðin til að nálgast sjúkling er að lækna hann eða réttara sagt leyfa honum að lækna sig sjálfur.

Hvernig vill mannkynið sjálft vera meðhöndlað ef það sturlast og glatar tengslum við raunveruleikann, hvaða meðferð hefur það hugsað sér? Ljótt og erfitt mál og illt viðureignar, já en getur þjónað sem dekafíki fyrir önnur viðfangsefni og varpað þannig ljósi á flókin efni).

Öll mál og vandamál sem manneskjan fæst við verður hún sjálf að leysa, af þeirri einföldu ástæðu að það er í eðli hennar að leysa vandamál. Að vera í tengslum við sitt eigið eðli er svo skilgreiningin á heilbrigði, ef heilbrigði hefur einhverja merkingu.

Að ná ekki að klára verkefni hefur afleiðingu, brýst útí andlegum veikindum (blessunarlega því slíkt gefur tækifæri á að skoða sjálfan sig, læra eitt og annað og reyna aftur).

þó einkennin séu æði mörg, ólík, þá líta þau jafnvel út fyrir að vera andstæð en birtast stundum sem tilbeiðsla á fígúrum sem sjálfar virðast hafa klárað sín eigin verkefni, einsog um guði sé að ræða eða mikil andúð og hatur á fyrirbærinu sem birtist líkt og um djöful.

Heimurinn er troðfullur af allskonar vitleysu og fáir sem vilja horfa í eigið sálartóm og sjá eitthvað misjafnt, kannski göfug list og samhljómur við hið fullkomna eða raunveruleikann.

Ríkissmiðja er eitt af verkefnum manneskjunnar og eitthvað sem enginn getur gert fyrir hana (einsog nú þegar ljóst er orðið, þó hægt sé að hakka sama farið og kenna öðrum um geðbilun á meðan sá sem gerði ágæta skilgreiningu er álitinn meistari í akademíunni). Að benda á vandamálið er þó ekki lausn vandamálsins. Heilbrigð menning hefst í samræðu, þar sem frjálsir einstaklingar eigast við sameiginleg vandamál með hugmyndum í gagnkvæmri virðingu, jafningjagrundvöllur svokallaður. Og ræða það sem betur má fara og hvernig varðveita eigi það sem vel er gert.

Þjóðveldispælingin er frumleg. Í hugmyndinni sem er ein sú allra merkilegasta sem hugsuð hefur verið hér á landi er engin ritskoðun né mannfyrirlitning, þjóðin er í tengslum við sjálfa sig og nær að framkvæma vilja sinn. Ekkert rof er á milli hins æðra og lægra og samfélagið getur mótað sínar bestu hugmyndir sér til framdráttar.

Það sem mér finnst mikilvægt og verðugt eru nokkur atriði. Er eitthvað á landinu sem er verðmætt eða er eitthvað sem skiptir máli, að varðveita í gegnum hinn mikla hraða og blekkingar sem heimurinn er að gagna í gegnum, ólgusjó og myrkur sem sökkt getur þjóðarskútuni ef ekki er farið rétt með ? Íslenzk tunga, menningararfur séríslenzkur og dýrmætur, þjóðerni, sjálfsveldi, ákvörðunarvald þjóðarinnar yfir eigin örlögum og frelsi einstaklingsins ?

Eitthvað sem er þess virði að varðveita og ekki má fyrir nokkurn mun fórna fyrir eitthvað annað, svo sem falska góðvild í garð heimsins byggða á lygum og blekkingum ?

Hvað þarf heimurinn í stað fölsunar og gervimennsku ? Frið

Getur Ísland lagt eitthvað af mörkum í viðleitni mannkynsins til að öðlast frið í heiminum ? Eiga Íslendingar til hugrekki og geta þeir sinnt því hlutverki að vera boðberi friðar og málamiðlana í heiminum ?

Reynsla árhundruða getur nýst í þessari jákvæðu og uppbyggilegu viðleitni þar sem vandaðir menn hafa yfirleitt valið meðalhóf og málamiðlun ef til ófriðar horfir, sem er með eindæmum og fátítt í veraldarsögunni.

Í heimi þar sem öllu er steypt í sama mót og gildi morgundagsins annð en gærdagsins er vöntun á sérkennilegri hugsun, þrautseigju í friðarumleitunum ásamt seiglu í nýjum hugsjónum.

Þessir sigrar hugans og afstaða með hinu mannlega þegar á reynir og tilboð um eitthvað annað berast hafa varanlegt gildi og geta jafnframt nýst nútímaborgurum og þeim sem hugsa á svipaðan hátt ásamt komandi kynslóðum.

Í hinu mikkla og myrka ástandi sem mannkynið nú óvænt finnur sig í þar sem tilboðin um veraldlega velgengni hafa aldrei verið fleirri, glæsilegri og gjöfulli er á sama hátt hægt að segja að tækifærin hafi sjaldan verið eins hagkvæm til heilsusamlegri lífshátta, betrumbóta almennt og þroskaðra samfélags.

Tvennt er hægt að nefna, lýðræðisvitund og tjáningarfrelsi sem á engan hátt er sjálfgefið eða sjálfsagt heldur afrakstur eða verðlaun fyrir mikið hugvit og baráttu dyggðugs fólks í gegnum árhundruði og bíður þess aðeins að það sé notað á ábyrgan og uppbyggilegan hátt til að skapa nýjan og betri heim úr efniviði þess besta sem fyrir er. Use it or lose it einsog sagt er.

Hitt er smæð landsins sem er ókostur í efnislegu tilliti eða út frá efnahagslegu sjónarhorni og hvað hernaðarbrölt og veraldlegu valdi viðkemur þar sem stórþjóðirnar eru þær einu sem hafa eitthvað að segja þegar til ófiðar kemur og þær einu sem hagnast fjárhagslega og „menningarlega“ á manndrápum, slátrunum ættbálka og eyðingu siðmenntaðra samfélaga án lögmætrar ástæðu og án þess að þurfa nokkurn tíma að svara til saka eða bæta ráð sitt alla 20. öldina og inná þá 21. heldur benda sífellt hver á aðra án þess að koma til hugar eða kannast við eitthvað óhreint hjá sjálfum sér á meðan viðbjóðurinn magnast ár frá ári og farinn að ógna öllu mannfólki til hlýðni með kjarnaoddum sem eytt gætu allri heimsbyggðinni. Og kenna svo bláfátækum kotungum og meyjum um sturlun heimsins með furðulegum og grjótheimskum blekkingum, lygum, áróðri, meinfýsni, árásum, ofsóknum og ofbeldi af öllum gerðum eða hverju því sem þessu liði dettur í hug hverju sinni og í hita leiksins, allt til að fela heimslýgina fyrir hinum almenna manni sem horfir til móts við nýjan dag með von um betri heim.

Vegna smæðarinnar gefst kostur til þess að hafna lygum, blekkingum, áróðurstækni og ásökunum beggja aðila og öllum sem hvetja til ódæðis. Að vernda hið smágerða í veröldinni, fágætum jurtum og gleymdum menningarverðmætum, gymsteinum svokölluðum og taka afstöðu með mannfólki og sakleysingja sem ekki geta varið sig gagnvart helstefnu og morðæði stórveldanna. Hver á að rétta hlut hinna undirokuðu ?

Í ástandi þar sem allir hafa klikkast og hugdirfska jöfnuð út með manndrápum heyrist rödd friðarins hvergi. Heimurinn bráðvantar nýjar hugmyndir og fólk sem stendur með friði og talar í lausnum af manndómi og virðingu, af öllum gerðum, kynþáttum, þjóðfélagsstöðum og öðru eins rugli og vitleysu.

Margt hægt að gera, sköpun gegn eyðingu, sköpun þrátt fyrir eyðingu, algjör sköpun rétt fyrir gjöreyðingu.

Afhverju að fylgja lúxus drengjum og telpum og forréttinda hyski sem leyfir sér að hagnast á blóðbaði og mannfórnum ? Algjör óþarfi alltsaman og heimska í rauntíma! Afhverju glápa á hollíwúdú lið og fórnarlömb í tómstundum. Nei. Hittumst heldur öll á fornu þjóðþingi og héraðsþingum einsog manneskjur í rauntíma! Ræðum landsins gögn og gæði einsog sagt er eða það sem betur má fara og það sem vel er gert, var gert og allt sem þarfnast varðveislu vandaðra manna. Göngum troðnar slóðir í átt til heilbrigðara samfélags og bjartari heims.

Ein lítil hugmynd bara sem dæmi um allt það sem hægt er að gera. Að smáþjóðir slíti sig lausa úr hernaðarbandalagi stórþjóða og stofni með sér friðarbandalög sín á milli með markmið um að gera heiminn friðsamari í rauntíma og út frá þeirri forsendu að mannkynið sé komið á endastöð og inní neyðarástand sem krefjist þess að stillt sé til friðar svo að mannkynið lifi af og tortími ekki sjálfu sér.

Ég læt þetta nægja í bili, ég hef lifað í blekkingu öll þessi 9 ár eða svo og talið mér trú um að það væri viturlegt að kjósa ekki eða á eitthvern hátt æðra, en svo er ekki og alveg eins hægt að segja og með réttu að það sé heimskulegt að taka ekki afstöðu til sameiginlegs veruleika.

Ég hef trú á virðingarverðum samræðum, samfélagi eða mannfélagi einsog ég vil meina, hugsjónum um betri heim, frjálsri sköpun og frelsi einstaklinga til orðs og æðis.

Þetta er mín afstaða til þjóðfélagsmála og eina raunhæfa leiðin í átt til heilbrigðis fyrir einstaklinga landsins og þjóðina sjálfa.

 

 

 

nyttland.is

 

 

 

 

Afsakið þetta málæði alltsaman,

ég var ekki í andlegu jafnvægi.

Frá því að vera stjarfur, súrefnislaus, mjög þunglyndur og vonlaus skaust ég óvænt í andstæðu alls þessa og allt fór á fleygiferð í vitund minni.

Vegna þessarar umpólunnar taldi ég ranglega að um heilbrigði væri að ræða.

Ég átta mig ekki alveg á því afhverju ég hélt þetta en svona æxlaðist þetta nú samt.

Ég get verið bráðhvatur og fjótfær.

 

Fálætið í kringum þennan málaflokk hefur verið algjörlega óþolandi og til skammar.

Þegar upp er staðið er mér alveg frekar drullusama og bara nokkuð sáttur með að hafað ruglast aðeins í ríminu og farið að skirfa eitthverja þvælu og vitleysu.

Þið áttuð ekkert mikið betra skilið.

Fyrir utan örfáa sem hafa staðið sig vel og eiga sjálfir skilið meiri athygli fyrir vel unnin verk.

Meira hef ég ekki um þetta mál að segja að sinni.

Annað en það að ég er einlæglega að reyna að vera heilbrigðari og þarf bara meiri hjálp frekar en hitt.

 

Virðingarfyllst og takk fyrir það sem vel er gert.